Για μενα, για σενα, για ολους

Απευθύνομαι σε σένα: που έχεις μάθει να αγναντεύεις τον κόσμο με βλέμμα χαμένο, μιλώ για σένα: που μονάχος σου κάθεσαι σε ένα παγκάκι με το τσιγάρο στερνό σου φίλο, γράφω για σένα: που μοναχή σου χουχουλιάζεις κάτω από τα σεντόνια με το σπίτι αδειανό, μιλώ για σένα: που δακρύζεις χωρίς να γνωρίζεις τον λόγο. Αναφέρομαι σε όλους εμάς, που μπορούν να κοιτούν τον τοίχο και να ατενίζουν μέσα από αυτόν, πελάγη που κανένα καράβι δε διέσχισε. Όλοι εσείς και όλοι εμείς που πνίγονται μέσα σε μια σταγόνα νερό, που χάνονται μέσα σε σοκάκια σκοτεινά από επιλογή, που όταν πίνουν ξεχνούν να σταματήσουν, που όταν ερωτεύονται το κάνουν σαν να μην υπάρχει περίπτωση να πληγωθούν, ή και να πληγώσουν.

Αναφέρομαι λοιπόν, σε όλους εκείνους που δεν έχουν στην ζωή τους γκρι, όλα θα είναι είτε μαύρο, είτε άσπρο. Τίποτα μέτριο, τίποτα το ενδιάμεσο. Σε εσάς λοιπόν που δίνετε την ψυχή σας σε κάθε τι που κάνετε, μόνο μπράβο μπορώ να σας πω. Θαυμάζω το πώς χάνονται μερικοί άνθρωποι, το πώς λαμπυρίζουν τα μάτια τους όταν κοιτούν τον αγαπημένο τους, το πώς δακρύζουν εξ αιτίας κάποιου τραγουδιού, το πώς φιλούν στο μέτωπο τους κοντινούς τους ανθρώπους και το πώς αγκαλιάζουν σφιχτά εκείνους που αγαπούν. Σας θαυμάζω όλους και αν συμπεριλαμβάνομαι κι εγώ στην ιδιαίτερη αυτή κατηγορία σας, τότε ευχαριστώ τον Θεό, ή όποιον υπάρχει εκεί πάνω και με ορίζει, που με άφησε να βιώσω κάτι τόσο πανέμορφο.

Κάτι τόσο ξεχωριστό.

A muse