Αποχωρώ

Φιλίες που ακολουθούν καθαρά και μόνο τα συμφέροντα του καθενός.

«Ε φίλε, εσύ δεν έχεις έκπτωση στο ‘τάδε’ μπαρ;»

«Γλυκιά μου πότε θα πάμε για καφέ με το φιλαράκι σου; Ναι ναι, αυτόν τον κούκλο.»

«Φιλαράκι μου καλό, το γκομενάκι που είχες μαζί τις προάλλες, τι λέει; Πότε θα μας την γνωρίσεις;»

Κι άλλα τέτοια πολλά. Παίρνεις το φτυάρι και ξεκινάς να ανοίγεις τρύπες και τάφους για άτομα που περνάς μαζί τους σχεδόν όλη σου την ημέρα. Κι έρχεσαι μετά και μου λες να σε εμπιστευτώ. Μαχαιριές πίσω από την πλάτη… τις έμαθα από μικρό παιδί. Μεγάλωσα με αυτές. Δεν βγάζω τον πισινούλη μου έξω από το όλα τρυπάκι απλά σου λέω: όταν το κάνεις ακόμα και τώρα μην έρθεις μετά να μου πεις ότι κάποιος σου φέρθηκε με τον ίδιο ακριβώς σκάρτο τρόπο και πληγώθηκε ο ταπεινός εγωισμός σου. Έτσι απλά για να εξηγούμε πως είναι τα πράγματα στην σημερινή κοινωνία. Και αν αυτή τη στιγμή ξοδεύω το χρόνο μου μπροστά από ένα υπολογιστή παρέα με ένα θεόπικρο καφέ και ένα τσιγάρο, είναι γιατί κουράστηκα να κρύβομαι πίσω από το μικρό μου δάχτυλο και να προσποιούμαι πως δεν με ενοχλούν οι μάπες σας όταν σας βλέπω να τρέχετε πίσω από συμφέροντα. 2015 φτάσαμε μάγκες, μεγαλώσατε πια. Κι αν μεγαλώσατε μόνο σωματικά και η ψυχή σας παραμένει παιδική όπως κάνετε κέφι να λέτε, τότε κάτι τέτοιο να το κρατάτε σε όλους τους τομείς – όχι μοναχά στην χαζομάρα που σας χτυπάει στο κεφάλι.

Αν με ρωτήσεις που πήγε η ωριμότητα μου και ο σωστός μου λόγος, θα σου πω ότι ακούω πολλά diss τώρα τελευταία και δεν άντεξα να μην κάνω κι εγώ ένα, στον δικό μου τομέα. Ίσως και να σου πω ότι πολύ απλά κουράστηκα να βλέπω πόση ψευτιά κρύβεται πίσω από τα πλατιά χαμόγελα σας.

Κι αν μου πεις ότι είμαι τα ίδια κόπρανα με αυτούς που αυτή τη στιγμή κατηγορώ, θα σου πω ότι ναι έχω βρεθεί στη θέση τους. Όταν ήμουν ένα άμυαλο δεκαπεντάχρονο στην Τρίτη γυμνασίου που το μόνο που με προβλημάτιζε ήταν ποιο λεωφορείο θα με πάει πιο κοντά στον κινηματογράφο. Μεγαλώστε ρε… καιρός είναι.

Αποχωρώ λοιπόν από τέτοιου είδους φιλίες και σας το υπόσχομαι, την επόμενη φορά το κράξιμο θα είναι από κοντά.

Και περνώντας στο επόμενο επίπεδο ας μιλήσουμε για κάλπικες σχέσεις και πλαστικά συναισθήματα όπως μου αρέσει να τα αποκαλώ.

Για εξήγησε μου ρε κοπελιά, για ποιο λόγο μπλέκεις με άτομα μόνο και μόνο επειδή φοβάσαι να μείνεις μόνη σου; Και θα μου πεις: « Δεν το κάνω για να μην είμαι μόνη μου…» Μα φυσικά και δεν το κάνεις για να μην μείνεις μόνη σου. Φυσικά, ναι…σωστά! Για ξανασκέψου το λίγο.

Τι είχες πει στο παρελθόν; « Πληγώνομαι όταν βλέπω όλους τους άλλους να έχουν κάποιον να τους αγαπά, κάποιον να τους σέβεται.»

Δεν αντιλέγω. Όλοι μας έχουμε ανάγκη κάποιον να μας φροντίζει και να μας νοιάζεται. Ναι μωρή τελειωμένη κοκότα! Όπως έχεις κι εσύ ανάγκη κάποιον να σε αγαπάει και να σε φροντίζει έτσι έχει και το παλικάρι που δουλεύεις ψιλό γαζί. Για ποιο λόγο κάνεις την αποτυχημένη θεατρίνα και του πουλάς τόσο ακριβά την λασπωμένη σου ψυχή; Κι αν σε αποκαλώ βρωμιάρα είναι γιατί πριν πεις «σ’αγαπώ» σε κάποιον σκέψου πόσες φορές το είπες και σε ένα μήνα σου έφυγε.

Μην κάνεις αυτά που δεν θα ήθελες να σου κάνουν. Γιατί μετά θα σου γυρίσει μπούμερανγκ και θα ρωτάς το σύμπαν γιατί επέλεξε εσένα να βιάσει από πρωκτό.

Κι εσύ φίλε, γιατί πουλάς ψεύτικα συναισθήματα σε κοριτσάκια απλά και μόνο για να μην μείνει το κρεβάτι σου άδειο; Έλα να σου δώσω ένα εικοσάρικο να πας σε κάποιο οίκο ανοχής να κάνεις την δουλειά σου χωρίς να χρειαστεί να πηδήξεις και την ψυχή κάποιας κοπέλα που ίσως και να μην το άξιζε. Και στην τελική όλοι κάνουμε λανθασμένες επιλογές αλλά την επόμενη φορά που κάποια θα δει τι κουβαλάς μέσα σου και θα σου πει το «αντίο» , μην σκεφτείς να γυρίσεις να αποκαλέσεις όλες τις γυναίκες πουτάνες και σκρόφες. Μην ξεχνάς ότι και εσύ από γυναίκα προήλθες. Τίμα τα παντελόνια που φοράς και ας χρειαστεί να μείνεις στην χειροκίνητη για αιώνες.

Όσο για σένα, φίλη που κράζεις την κολλητή σου μπροστά της και από πίσω της την εκθειάζεις σαν να μην έχει απολύτως κανένα ελάττωμα, όσο για σένα φίλε άντρα που προτίμησες να κλειστείς στον εαυτό σου για χρόνια παρά να κοροϊδέψεις κάποια ανυποψίαστη κοπέλα, για σένα καλή μου κοπελιά που πέρασες ώρες ολόκληρες κλεισμένη στο ντουμάνι του μυαλού σου μέχρι να βρεις εκείνο που αναζητούσες, ό,τι κι αν ήταν αυτό- δεν γνωρίζω τι να πω. Όλοι εσείς που μεγαλώσατε με αξίες και τις σέβεστε συγχαρητήρια.

Κι όλοι εσείς που ναι μεν μεγαλώσατε με αξίες αλλά κάπου στην πορεία χάσατε το δρόμο σας, ελπίζω αυτό το άρθρο να είναι μια μικρή επαγρύπνηση στις πληγωμένες σας καρδιές.

Αποχωρώ.  

A muse