Θύτης, θύμα- όλα τα ίδια.

Πόσες φορές έδωσες κάτι σε κάποιον άνθρωπο και εκείνος σε έκανε στην άκρη απλά και μόνο επειδή στράγγιξε το «είναι» σου και δεν βρήκε κάτι άλλο να πάρει; Πόσες φορές πούλησες την ψυχή σου στο διάβολο, πόσες φορές κατέβηκες στον Άδη για μία ψυχή που ήταν χαμένη προ πολλού αλλά εσύ αρνήθηκες να πιστέψεις πως κάτι τέτοιο έχει συμβεί;

Γιατί έμαθες να σκάβεις στους βάλτους του μυαλού του κάθε ψυχανώμαλου ψυχο-βιαστή που το μόνο που έχει μάθει σε αυτή τη ζωή είναι να παίρνει και ποτέ να δίνει;

Κάτσε εσύ να αδειάσεις την ομορφιά του εσωτερικού σου κόσμου για να λάβεις την ασχήμια και την βρωμιά που κρύβουν οι γύρω σου μέσα τους. Και ναι ίσως τα λεγόμενα μου τώρα να έρχονται σε πλήρη σύγχυση και αντιπαράθεση με κάποια άλλα μου posts και κάποια διαφορετικά μου «πιστεύω», στα οποία υποστηρίζω ακράδαντα το να ανοίγεσαι και να αγαπάς με όλο σου το είναι όταν το νιώθεις πραγματικά. Και όταν πραγματικά νιώθεις ότι κάποιος άνθρωπος αξίζει να δει το ποιος είσαι.

Με τούτα και με κείνα όμως, φτάνουμε στο σημείο όπου και εγώ η ίδια έρχομαι σε αντιπαράθεση με τα λεγόμενά μου. Γιατί, λοιπόν, να ανοιχτείς σε κάποιον ενώ όλες τις προηγούμενες φορές που το έκανες τα πάντα σου βγήκαν σκάρτα; Γιατί να ρισκάρεις και να αφεθείς στα χέρια κάποιου που ΝΟΜΙΖΕΙΣ πως αξίζει πραγματικά; Κι αν το ένστικτο σου κάνει λάθος; Κι αν αυτά που σου δείχνει είναι ψεύτικα; Κι αν όλα αλλάζουν στο μέλλον όπως γίνεται πάντα;

Και καταλήγω για ακόμη μία φορά στο ίδιο συμπέρασμα: βγάλτε τα προσωπεία και σταματήστε να πληγώνεται τους εαυτούς σας και τους γύρω σας.

Κάποιοι βολεύτηκαν στη θέση του θύματος. Ίσως να μην επέλεξαν αυτή τη θέση αλλά όταν είδαν πως είναι δύσκολο να ξεφύγεις από «μοίρα» σαν κι αυτή, από μία κατάσταση τόσο τραγική, αρνήθηκαν κατηγορηματικά να προσπαθήσουν έστω και λίγο παραπάνω. Αρκέστηκαν στο να περιμένουν τα πάντα να τους έρθουν έτοιμα στο πιάτο. Αλλά όχι φίλε μου, με το να «κλαψομουνιάζεις» συνεχώς και να τραβάς τα μαλλιά σου ισχυριζόμενος πως τίποτα δεν αλλάζει και πως όλα είναι εναντίων σου δεν καταφέρνεις απολύτως τίποτα.

Στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνεις είναι να σπρώχνεις τους ανθρώπους που θα μπορούσαν να σε αγαπήσουν πραγματικά, να τους σπρώχνεις τόσο μακριά που μόνο με κιάλια θα μπορέσεις να τους ξαναδείς. Ο μόνος δρόμος που ξέρεις να ακολουθείς ανθρωπάκο είναι αυτός της ανάγκης. Κάνεις πράγματα, δίνεις κομμάτια του είναι μόνο όταν χρειάζεσαι κάτι.

Και όταν βλέπεις πως αυτό το «κάτι» το κερδίζεις και χωρίς να προσπαθήσεις τόσο πολύ τότε αυτά τα άτομα, που τόσο απλόχερα σου προσέφεραν κομμάτια του εαυτού τους, γίνονται αυτόματα υποχείρια του υπερεγώ σου. Πιόνια στην αυτοκαταστροφική σου μανία, στην εξάρτηση που έχεις από τον ίδιο σου τον εαυτό. Κι έτσι, από ένα βολεμένο θύμα- μετατρέπεσαι σε κυνηγό. Σε θύτη. Μετατρέπεις τον εαυτό σου σε εχθρό σου, τον κάνεις ίδιο με αυτόν που σε έβαλε στη θέση του θύματος.

Κι έτσι ο φαύλος κύκλος συνεχίζει, κι αρχίζει και τελειώνει μα ποτέ δεν άρχισε για να τελειώσει…Και ποτέ δεν τελείωσε πραγματικά. Μα αν κάτι δεν τελείωσε, τότε πως ξεκίνησε κάτι άλλο; Κι αν όντως τελειώνει κάπου, τότε που ξεκινάει;

Για να φύγουμε όμως λιγάκι από την θέση του κατά συρροή θύματος και του κατά συρροή θύτη a.k.a κυνηγού, θα ήταν σωστό να τονίσω πως όλοι κάνουμε τις επιλογές μας. Λανθασμένες ή ορθές, είναι οι επιλογές μας. Όπως και να έχει μας ανήκουν, σε εμάς και μόνο- σε κανέναν άλλο.

Κι αν λοιπόν βρήκες τον εαυτό σου στη θέση του θύματος αφήνοντας κάποιον ψυχοσυλλέκτη να σου βιάσει το ποιος/ποια είσαι, κι αν λοιπόν βρέθηκες στη θέση του θύτη γιατί κουράστηκες να σε ποδοπατούν και υιοθέτησες την λογική του « ρόδα είναι και γυρίζει» ή το motto « κι όταν κουράζεσαι να πληγώνεσαι, ξεκινάς να πληγώνεις εσύ» ή όπως τέλος πάντων πηγαίνει αυτή η φράση τότε δεν έχω πολλά πράγματα να σου πω. Απλά έχω βρεθεί στη θέση σου και γνωρίζω τον πόνο του να ξεριζώνεις την σταθερότητα σου για να ψάξεις για κάτι καλύτερο. Για τη δική σου ουτοπία.

Αν πρέπει λοιπόν να υιοθετήσεις κάποια άποψη ή κάποιο motto τότε ας είναι κάτι που ελπίζω να σου φανεί χρήσιμο:

«Τίποτα και κανείς δεν αγγίζει την τελειότητα. Κανείς δεν είναι τέλειος. Αλλά όλοι είμαστε τέλειοι για κάποιον άλλον. Ψάξε και βρες την δική σου τελειότητα στα μάτια κάποιου.»

A muse